Συγγραφέας
Κλησιάρχη, Αποστολία Ευαγγέλου
Ημ/νία έκδοσης: 2009
Σχολή/Τμήμα: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Σχολή Θετικών Επιστημών, Τμήμα Βιολογίας
Επιβλέπων: Ντότας, Δημήτριος.
Περίληψη
Για τη μελέτη των αποδόσεων και των χαρακτηριστικών του σφαγίου κρεοπαραγωγών ορνιθίων, στα σιτηρέσια των οποίων προστέθηκαν τρία (3) επίπεδα φυσικού ζεόλιθου ή ένα (1) εμπορικό σκεύασμα προσροφητικό μυκοτοξινών, διεξήχθη ένα πείραμα συγκριτικής διατροφής με 480 συνολικά ορνίθια, τύπου Ross, ηλικίας νεοσσού ημέρας, μέχρι την ηλικία των 42 ημερών. Η εκτροφή πραγματοποιήθηκε στο δάπεδο σε κλειστό πτηνοτροφείο με ρυθμιζόμενο περιβάλλον. Ως στρωμνή χρησιμοποιήθηκαν ριζοφλοιοί. Σε όλες τις φάσεις του πειράματος εφαρμόστηκε το προβλεπόμενο πρόγραμμα εμβολίων, φωτισμού και θέρμανσης. Η χορήγηση τροφής και νερού ήταν κατά βούληση. Τα 480 ορνίθια του πειράματος κατανεμήθηκαν τυχαία σε πέντε (5) διατροφικές επεμβάσεις. Κάθε επέμβαση περιελάμβανε 4 επαναλήψεις των 24 ορνιθίων η καθεμία. Το πείραμα χωρίστηκε σε 3 περιόδους. Την α΄ (1-14 ημέρες), τη β΄ (15-28 ημέρες) και τη γ΄ (29-42 ημέρες, ηλικία σφαγής). Κατά τη διάρκεια των 42 ημερών του πειράματος στα ορνίθια της ομάδας Μ (Μάρτυρας) χορηγήθηκε ένα τυπικό εμπορικό μίγμα κρεοπαραγωγής με βάση το σιτάρι, τον αραβόσιτο και το σογιάλευρο. Στα ορνίθια της δεύτερης επέμβασης χορηγήθηκε το μίγμα του μάρτυρα με την προσθήκη 2,5 kg ενός εμπορικού σκευάσματος προσροφητικού μυκοτοξινών (Agrabond, AB της Λαπαφάρμ Α.Ε.) ανά τόνο τροφής. Στα ορνίθια των υπόλοιπων τριών επεμβάσεων χορηγήθηκε το μίγμα του μάρτυρα με την προσθήκη φυσικού ζεόλιθου (Polymorphic Power) σε αναλογίες 1, 2 και 3%, αντίστοιχα. Έτσι, οι 5 διατροφικές ομάδες που διαμορφώθηκαν ήταν οι εξής: Μ, ΑΒ, Ζ1, Ζ2, και Ζ3.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Από όσα προαναφέρθηκαν μπορούν να εξαχθούν τα παρακάτω συμπεράσματα:
Το τελικό σωματικό βάρος και ο ρυθμός ανάπτυξης των ορνιθίων ήταν σημαντικά μεγαλύτερα (P<0,05) στις επεμβάσεις Ζ2 και Ζ3 σε σύγκριση με το μάρτυρα και τις υπόλοιπες επεμβάσεις.
Η καλύτερη εκμετάλλευση τροφής παρατηρήθηκε στις επεμβάσεις με τα υψηλότερα ποσοστά συμμετοχής ζεόλιθου (Ζ2 & Ζ3), σε σύγκριση με τις υπόλοιπες επεμβάσεις.
Η απόδοση των ορνιθίων σε θερμό και ψυχρό σφάγιο, η περιεκτικότητα του σφαγίου σε εδώδιμό ιστό και οστά, καθώς επίσης και η περιεκτικότητα του εδώδιμου ιστού σε πρωτεΐνη, λίπος, υγρασία και τέφρα δεν επηρεάστηκαν από τη συμμετοχή του ζεόλιθου ή του προσροφητικού μυκοτοξινών στα σιτηρέσια.
Το χρώμα του σφαγίου, στο στήθος και το μηρό, ήταν προοδευτικά ανοιχτότερο με την αύξηση της περιεκτικότητας του σιτηρεσίου σε ζεόλιθο.
Η περιεκτικότητα των περιττωμάτων των ορνιθίων σε υγρασία δεν επηρεάστηκε. Αντίθετα, η προσθήκη ζεόλιθου και προσροφητικού μυκοτοξινών συνέβαλαν σε σημαντική μείωση της υγρασίας της στρωμνής.
Τέλος, η αντοχή του μηριαίου οστού στη θραύση αυξήθηκε σημαντικά στις επεμβάσεις που περιείχαν ζεόλιθο, σε σύγκριση με το μάρτυρα και την επέμβαση ΑΒ.
