Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Τμήμα Γεωπονικής Βιοτεχνολογίας

Τομέας Γενετικής Εργαστήριο Γενετικής

Διατριβή Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης Γενετική Δομή και Διαφοροποίηση Φυσικών Πληθυσμών του Δάκου της Ελιάς, Bactrocera oleae.

Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Βιοτεχνολογία και Εφαρμογές στη Γεωπονία»

Βασιλική Ανδρουτσοπούλου, Αθήνα, Νοέμβριος 2011

Περίληψη

Στην παρούσα μελέτη αναλύθηκαν με τη μέθοδο της ηλεκτροφόρησης επί πηκτώματος αμύλου φυσικοί πληθυσμοί του εντόμου δάκος της ελιάς, Bactrocera oleae, με σκοπό την ανίχνευση του πολυμορφισμού σε τέσσερα ένζυμα, που κωδικοποιούνται από τέσσερα αντίστοιχα γονίδια, με ιδιαίτερη σημασία και ενδιαφέρον για τη γενετική, μορφολογία και φυσιολογία του δάκου. Τα αποτελέσματα της μελέτης θα μπορούσαν να αποβούν χρήσιμα: α) στην κατανόηση των παραγόντων που διαμορφώνουν τη γενετική δομή και διαφοροποίηση των φυσικών πληθυσμών του δάκου της ελιάς, στις περιοχές μελέτης, β) στη βελτίωση των μεθόδων καταπολέμησης του δάκου και γ) στην εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με την διασπορά από τον τόπο καταγωγής του στην Ευρώπη.

Οι φυσικοί πληθυσμοί του δάκου της ελιάς συλλέχθηκαν από περιοχές εντός του Ελλαδικού χώρου καθώς και από χώρες που βρίσκονται στη λεκάνη της Μεσογείου, την κατεξοχήν περιοχή εξάπλωσης του δάκου, και μελετήθηκαν τα ένζυμα αφυδρογονάση της αλκοόλης (ADH), αφυδρογονάση του 6-φωσφορογλυκονικού (6-PGD), φωσφορογλυκομουτάση (PGM) και α-γλυκεροφωσφορικό (α-GPDH).

Σε όλους τους πληθυσμούς και για τα τέσσερα ένζυμα οι αλληλόμορφοι κάθε γονιδίου σε κάθε πληθυσμό εμφανίζουν παραπλήσιες συχνότητες και την ίδια σειρά κατάταξης με βάση τις συχνότητές τους. Αυτά τα στοιχεία υποδηλώνουν την επίδραση επιλεκτικών πιέσεων στους φυσικούς πληθυσμούς, επειδή το φαινόμενο της τυχαίας γενετικής παρέκκλισης, που αναμένεται να δρα σε μικρούς πληθυσμούς, δεν μπορεί να εξηγήσει από μόνο του τα αποτελέσματα, ούτε η γονιδιακή ροή (μέσω μετανάστευσης), δεδομένης της γεωγραφικής απόστασης μεταξύ των πληθυσμών προς μελέτη.

Επίσης, η εύρεση σπάνιων αλληλομόρφων καθώς και η διαφοροποίηση στη γενετική δομή των φυσικών πληθυσμών της Ισπανίας και της Κύπρου, ειδικά για τα γονίδια των ενζύμων PGM και α-GPDH (που στο καθένα υπάρχει ένας αλληλόμορφος που τείνει προς τη μονιμοποίηση) συνιστούν σημαντικό εργαλείο για την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τους διαδρόμους εξάπλωσης του εντόμου από τον τόπο καταγωγής του στην Ευρώπη.

πηγή: dspace.aua.gr

Παρόμοια άρθρα